ایجاد یک سیستم نگهداری و تعمیرات کارآمد

به طور کلی، یک آیتم که می‌تواند ماشین یا تجهیز و یا قطعه باشد، به علت خرابی و فرآیند تخریب وابسته به زمان است. این آیتم همچنین می‌تواند به وسیله یک فعالیت بازسازی تعمیر شود. هر دو زمان شکست و تعمیر، متغیرهای تصادفی هستند.

اهداف نگهداری و تعمیرات

اهداف فعالیت‌های نگهداری و تعمیر می‌تواند شامل شاخص‌های عملکرد کلیدی مانند قابلیت اطمینان، در دسترس بودن، متوسط زمان تعمیر، تعداد خرابی‌ها و هزینه‌های تعمیر و نگهداری ­باشد.

اهداف نگهداری و تعمیرات را می‌توان به طور کلی به چهار دسته زیر تقسیم کرد:

• کاهش از دست دادن تولید: به عنوان هزینه غیر مستقیم به عنوان مثال کم کردن خرابی‌ها، تعمیر مجدد، خواب موجودی، قطعات یدکی، اضافه کاری و حوادث است.
• هزینه‌های مستقیم تعمیر و نگهداری: کاهش هزینه با افزودن عمر مفید دارایی‌ها
• افزایش حجم شامل موارد بهبود قابلیت اطمینان و در دسترس بودن؛ بهبود عملکرد کارخانه؛ پشتیبانی از فرصت‌های جدید بازار
• بهبود قیمت که با افزایش کیفیت محصول حاصل می‌شود.

به منظور نیل به اهداف نگهداری و تعمیرات، نیاز به ایجاد یک سیستم نگهداری و تعمیرات کارآمد و اصولی وجود دارد و در این رابطه، ذکر این نکته مهم است که اگر در یک واحد تولیدی سیستم نگهداری و تعمیرات اهداف فوق را تأمین نکند نشان از ناکارآمدی و غیر اصولی بودن سیستم نگهداری و تعمیرات دارد و در صورتی که این اهداف تأمین نشود، بخش نگهداری و تعمیرات صرفاً به یک واحد هزینه‌بر تبدیل خواهد شد که مورد مطلوب تولید نیست.

سیستم اطلاعاتی نگهداری و تعمیرات

برای ایجاد چنین سیستم کارآمد و موثری که تمام اهداف را به دست آورد نیاز به استراتژی مناسب و هدفمند می‌باشد. استراتژی‌های نگهداری و تعمیرات انواع مختلف وظایف شامل اقدامات، رویه­‌ها، منابع و زمان است. این فعالیت‌ها باید طبق برنامه زمان‌بندی تعیین شده برای تضمین اهداف نگهداری و تعمیرات انجام شود.

برنامه‌ریزی نگهداری و تعمیرات، به معنی زمان‌بندی اقدامات نگهداری و تعمیرات است. به طور خاص، برنامه‌ریزی نگهداری و تعمیرات برنامه مداخلات در طول زمان، و شناسایی و تخصیص منابع لازم برای اجرای استراتژی است. استراتژی‌های نگهداری و برنامه‌ریزی می‌تواند به درستی بر اساس اطلاعات بازخوردی که از عملکرد آیتم‌ها استخراج شده به‌روز ‌شود. تمام این فعالیت‌ها باید توسط یک سیستم پشتیبانی اطلاعاتی نگهداری و تعمیرات پشتیبانی شود. وجود چنین سیستم اطلاعاتی لازمه یک واحد نگهداری و تعمیرات کارآمد است و در واقع بدون داشتن اطلاعات از سیستم نمی‌توان تصمیم درست و کارآمدی در این رابطه گرفت و استراتژی مناسب را پیاده‌سازی کرد.

اغلب در سیستم‌های تولیدی داخل کشور این سیستم اطلاعاتی را با شناسنامه ماشین‌آلات می‌شناسند و البته منظور از این سیستم اطلاعاتی صرفاً ثبت اطلاعات ماشین‌ها و تجهیزات آن‌ها نیست، بلکه ایجاد سیستمی است که تمام وقایع در آن ثبت شود تا بتوان تحلیل کافی را روی آن انجام داد. یک سیستم اطلاعاتی از تمام فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات حمایت مؤثر انجام داده و باید چندین قسمت از جمله جمع‌آوری داده‌ها، مهندسی نگهداری و تعمیرات، تجزیه و تحلیل کار، قطعات یدکی و مدیریت تجهیزات را داشته باشد. این بخش‌ها به شدت وابسته به یکدیگر و از طرفی دارای اهداف متفاوت هستند که در ادامه توضیح داده می‌شوند.

جمع‌آوری اطلاعات:

حوزه اساسی این بخش جمع‌آوری تمام اطلاعات مفید و مرتبط است. اول از همه شناسایی امکانات و یا ویژگی‌های سیستم و اجزای حیاتی آن‌ها ضروری است. سیستم‌ها معمولا از صدها یا هزاران قطعه تشکیل شده‌اند که این اطلاعات باید به طور مؤثری جمع‌آوری شود. نتیجه این مرحله پیشگیرانه معمولا ساخت یک شناسنامه ماشین‌آلات است. اطلاعات جمع‌آوری شده شامل داده‌­های کلی مانند تاریخ خرید، هزینه، تامین‌ننده، موقعیت مکانی، اجزای مهم، مداخلات پیشگیرانه پیشنهاد شده و قطعات می‌باشد.

شناسنامه دارایی اطلاعات استاتیکی را جمع‌آوری می­‌کند. اما در یک سیستم تولیدی یا خدماتی اطلاعات مختلفی به طور مداوم برای تمام ماشین‌آلات و تجهیزات بین زمان‌های کاری و زمان‌های راحتی، خرابی‌ها و ترمیم‌های جایگزین وجود دارد و این اطلاعات برای حل مشکلات در نگهداری و تعمیرات مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای سازمان‌دهی این اطلاعات باید یک سری اسناد شامل: گزارش شکست، گزارش‌های کار، سفارش کار، برنامه فعالیت‌های پیشگیرانه و … ایجاد شود.

تحلیل و مهندسی اطلاعات:

این بخش به آنالیز و بهینه‌سازی نگهداری و تعمیرات و به ویژه ارزیابی شاخص‌های کلیدی عملکرد و تعیین بهترین سیاست‌ها اختصاص دارد. سطوح مختلف تحقیق از یک گروه از ماشین‌ها به یک دستگاه واحد، یا به اجزای سازنده، با توجه به تکامل داده‌ها و اهداف مورد نیاز وجود دارد. بهترین راه‌حل و راه به حداکثر رساندن مزایا، معمولا ترکیبی از سیاست‌های نگهداری و تعمیرات ناشی از تجزیه و تحلیل است؛ برخی از شاخص‌های عملکرد کلیدی مناسب می‌توانند در شناسایی تکنیک‌های مناسب مورد استفاده قرار گیرند.

نتیجه این تحلیل‌ها در بخش بازرسی و نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه است که باعث می‌شود در حالت بهینه نگهداری و تعمیرات خارج از برنامه به صفر برسد. از برخی از این تحلیل‌ها می‌توان به آنالیز بررسی ریشه خرابی یا آنالیز حالات و اثرات شکست نام برد.

برنامه‌ریزی:

یک سیستم نگهداری و تعمیرات موثر نیاز به ترکیبی از سیاست‌ها دارد. برنامه‌ریزی صحیح سیاست‌ها و فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات برای صرفه‌جویی و برآوردن اهداف، مورد نیاز است.

برنامه‌ریزی مداخلات تعمیر و نگهداری، و به ویژه فعالیت‌های پیشگیرانه، تأثیر زیادی بر بهره‌وری سیستم‌ها دارد. اغلب مداخلات نگهداری تعمیرات نیاز به توقف سیستم تولیدی دارد. به همین دلیل، باید هماهنگی نزدیک بین نگهداری و تعمیرات با تولید وجود داشته باشد تا از تاخیر در زمان مقرر و کاهش سطح خدمات مشتری جلوگیری شود. انجام چند مداخله‌ی نگهداری و تعمیرات، وقت بسیاری می‌گیرد و نیازمند فعالیت‌های فراوانی است. در این شرایط علاوه بر برنامه‌ریزی موثر، بسیار مهم است که پیشرفت اقدامات مختلف را روز به روز و گاهی حتی ساعت به ساعت بررسی کنید. با ادغام سیستم اطلاعاتی در ماژول برنامه‌ریزی امکان آنالیز هزینه بر اساس برنامه‌ریزی فعالیت‌ها و سیاست‌های مختلف، فراهم می‌شود. در واقع سیستم اطلاعاتی باعث می‌شود که از وضعیت سیستم اطلاعات کافی دریافت شود و بر مبنای این اطلاعات تصمیم و استراتژی متناسب اتخاذ گردد.

مراحل طراحی سیستم اطلاعاتی:

مراحلی که برای ایجاد یک سیستم اطلاعاتی در نظر گرفته می‌شود را می‌توان به طور کلی به مراحل زیر تقسیم کرد:

در ابتدا اطلاعات موجود جمع‌آوری شده که این اطلاعات می‌تواند شامل اطلاعات و کاتالوگ‌های سازنده دستگاه‌ها، سوابق نگهداری و تعمیرات و به طور کلی تمام اطلاعات واحد نگهداری و تعمیرات می‌باشد.

در گام بعدی این اطلاعات طبقه‌بندی، پردازش شده تا امکان دسترسی سریع به آن فراهم شود و همچنین بتوان از نتایج آن بهره‌مند شد. در این گام شکل اولیه شناسنامه ماشین‌آلات تشکیل شده و اطلاعات دستگاه‌ها، تجهیزات آن‌ها و قطعات مشخص می‌شود

گام سوم شامل مشخص کردن انواع نواقص و خرابی‌های احتمالی ماشین‌ها و راه‌های پیشگیری و رفع آن می‌باشد.

در گام چهارم متناسب با گام قبلی برنامه پیشگیری و بازرسی از سیستم ایجاد می‌شود. در این برنامه باید قابلیت بروزرسانی در نظر گرفته شود.

در گام پایانی نیز سیستم گزارش‌دهی و اطلاع رسانی طراحی شده که تا از این اطلاعات برای به‌روز رسانی سیستم بتوان استفاده کرد. در کلیه مراحل باید از صحت اطلاعات اطمینان کافی حاصل شود.